Jaarlijstje 2006

Op de laatste dag van het jaar een overzichtje van mijn favoriete albums van 2006:

1. Isobel Campbell & Mark Lanegan - Ballad Of The Broken Seas

Brombeer en engeltje maken samen (maar op afstand) een sfeervolle plaat vol spannende duetten.

Isobel Campbell & Mark Lanegan - Ramblin Man (Ballad Of The Broken Seas)

2. Jenny Lewis & The Watson Twins - Rabbit Furcoat

Rilo Kiley zangeres brengt samen met een zoetgevooisde tweeling een plaat vol ouderwetse luisterliedjes. Allemaal even mooi!

Jenny Lewis & The Watson Twins - Rise Up With Fists (Rabbit Furcoat)


3. Lily Allen - Allright Still

Mijn ultieme zomerplaatje van dit jaar, wat een heerlijke deuntjes, wat een zonnig gevoel. Helaas kon ze het live in Paradiso niet helemaal waarmaken.

Lily Allen - LDN (Allright Still)




4. Ghost Trucker - The Grand Mystique

Niet Johan, maar Ghost Trucker tekent voor de beste Nederlandse plaat van het jaar. Mooie meerstemmige liedjes met Caesars Roald van Oosten in een hoofdrol.

Ghost Trucker - Under The Stars (The Grand Mystique)

5. Jolie Holland - Springtime Can Kill You

Op het eerste gehoor wat monotoon, maar bleek uiteindelijk een ware groeibriljant. Heerlijk melancholiek!

Jolie Holland - You're Not Satisfied (Springtime Can Kill You)

6. The Pipettes - We Are The Pipettes

Pure lol in het kwadraat en met stip het concert waar ik dit jaar het gelukkigst van werd. Een zaal vol mensen met een gelukzalige grijns.

The Pipettes - Pull Shapes ( We Are The Pipettes)


7. Belle & Sebastian - The Life Pursuit

In het verste weg niet hun beste plaat, maar een middelmatige plaat van dit Schotse gezelschap is nog altijd beter dan het gros van de albums die andere bands produceren.

Belle & Sebastian - Suky In The Graveyard (The Life Pursuit)

8. The Little Willies - The Little Willies

Een uit de hand gelopen hobbyproject van o.a. Norah Jones en Richard Julian dat de lekkerste countryklassiekers ten gehore brengen.

The Little Willies - Best Of All Possible Worlds (The Little Willies)

9. Charlotte Gainsbourg - 5:55

Een heerlijke mix van Air, Jarvis Cocker en een telg van het Gainsbourg geslacht. We hebben er (na Charlotte Forever) erg lang op moeten wachten, maar die twintig jaar waren het zeker waard.

Charlotte Gainsbourg - The Song That We Sing (5:55)

10. The Long Blondes- Someone To Drive You Home

Springerige gitaarliedjes met een grote retro-knipoog (richting o.a. Blondie), maar voldoende eigen geluid om te blijven boeien. Een belofte voor de toekomst.

The Long Blondes - Once And Never Again (Someone To Drive You Home)

The Long Blondes

Bij het opstellen van mijn jaarlijstje van dit jaar bleek dat een van de toppers van het jaar hier nog niet door mij besproken was, terwijl de plaat van The Long Blondes mij toch al weken stuiterend door het land voert. Heerlijke springerige gitaarpop met een dijk van een zangeres, pakkende retro-liedjes en prachtig artwork. Natuurlijk hebben we het allemaal al eens eerder gehoord, maar dat mag de pret toch echt niet drukken. Met Someone To Drive You Home maken Kate Jackson en consorten een lange neus naar hun stads- en generatiegenoten van the Artic Monkeys, want die halen mijn jaarlijstje niet...

The Long Blondes - In The Company Of Women (Someone To Drive You Home)

The Long Blondes - Seperated By Motorways (Someone To Drive You Home)

The Long Blondes tekenden daarnaast ook voor mijn favoriete kerstliedje van het jaar.

Lieve Franse Meisjes (39)

Vorige week besteedde ik al aandacht aan Christine Pilzer, deze week is het de beurt aan haar kleine zusje Violaine. Even goed gebekt als Christine, maar nog minder van bekend, dus helaas zonder info:

Violaine - J'ai des problèmes décidement

Kerstmis is niks zonder Kerstmix (2006)

Een beetje aan de late kant, maar daar is ie dan toch weer: de jaarlijkse kerstmix.

The Blues Are Still Blue presents:

de 'Hoe kom ik deze dagen in godsnaam door... Kerstmix 2006':

The Pipettes – In The Bleak Midwinter
Tom Waits – Christmas Card From A Hooker In Minneapolis
Sufjan Stevens - Only At Christmas Time
The Ronettes - I saw mommy kissing santa claus
Ella Fitzgerald - Let It Snow! Let It Snow! Let It Snow!
The Beach Boys - Little Saint Nick
Bob Atcher & The Dinning Sisters - Christmas island
Mary Gauthier - Christmas in paradise
The Waitresses - Christmas wrapping
Yo La Tengo - It's Christmas Time
Peggy Lee - Happy holiday
Kylie Minogue - Santa Baby
The Long Blondes - Christmas Is Cancelled
Otis Redding - Merry Christmas, Baby
Tom Jones & Cerys Matthews - Baby it's cold outside
Fountains of Wayne - The man in the Santa suit
Jackson 5 - Santa Claus Is Coming To Town
Augie Rios - Donde Esta Santa Claus (Where is Santa Claus)
Mabel Scott - Boogie Woogie Santa Claus
Brenda Lee - I'm gonna lasso Santa Claus
Claudine Longet - I Don't Intend to Spend Christmas Without You
Sha Na Na - Santa's on a diet
Hello Saferide - I pod X-mas
James Brown - Santa Claus go straight to the getto
Marlene Paul - I Wanna Spend Christmas With Elvis
Elvis Presley - Here Comes Santa Claus

En voor degenen die er vorig jaar nog niet bij waren ook nog een keer de mix van 2005.

Isobel Campbell

Dat Isobel Campbell een bezig bijtje was heb ik eerder dit jaar al eens aangegeven, maar dat ze zo hard zou werken dat ze dit jaar twee albums uit zou brengen had ook ik niet gedacht. Na haar prachtige duetten met Mark Lanegan (Ballad Of Broken Seas) komt Isobel nu met Milkwhite Sheets.

Een tokkelend gitaartje hier, een strijkje cello daar, Isobel heeft op haar nieuwste album genoeg aan een zeer minimale begeleiding. Denk daarbij het engelachtige stemgeluid van de Schotse en je hebt een plaat waarvan de helft van de mensen in slaap zal vallen en de andere helft juist rechtop in zijn stoel gaat zitten.

Zondag 28 januari komen Isobel Campbell en Mark Lanegan samen naar Paradiso om daar de liedjes van hun gezamenlijke project ten gehore te brengen. Ben benieuwd of het ze zal lukken de sfeer van het album ook live te creëren. Voorlopig ben ik eigenlijk alleen maar bang dat het iele stemgeluid van Isobel straks geheel weg zal vallen in de geluidsbrij van de Amsterdamse poptempel. Hopelijk heb ik het echter mis...

Isobel Campbell - Beggar Wiseman Or Thief (Milkwhite Sheets)

Isobel Campbell - Loving Hannah (Milkwhite Sheets)

Lieve Franse Meisjes (38)

Christine Pilzer werd in 1942 geboren in Nice als Christine van den Haute (Pilzer is de naam van haar stiefvader) en kende een kortstondige muzikale carrière aan het eind van de jaren zestig. Deze nummers zijn respectievelijk afkomstig uit 1966 en 1967. Jammer genoeg had deze jongedame al snel genoeg van de muziek, waarna ze zich in de mode begaf, anders hadden we nog meer van dit moois gehad:

Christine Pilzer - Dracula

Christine Pilzer - Mon P'tit Homme Spatial

Cover van de week: Scarlett Johansson

Deze week al op meerdere plaatsen gezien (o.a. hier en hier), maar van zo'n onwaarschijnlijke schoonheid dat ik hem ook nog maar eens plaats.

Esthetica boven alles!

Scarlett Johansson - Summertime (Gershwin Cover) (Unexpected Dreams)

I'm From Barcelona

Zelden zo’n chaotisch concert meegemaakt als het concert van I’m From Barcelona afgelopen vrijdag in Tivoli de Helling:

Twintig uitzinnige Zweden, grote brillen, baarden, bellen blazen, sambaballen in de vorm van doodshoofden, een tuba, een enorme gouden bokshandschoen, nog meer baarden, een uitbundige vertolking van Madonnas Like A Prayer, kazoos, bergen mensen uit het publiek op het podium, een dwarsfluit, ontzettend blije liedjes en vooral lol, heel veel lol.

I'm From Barcelona - We're From Barcelona (Let Me Introduce My Friends)

I'm From Barcelona - Collection Of Stamps (Let Me Introduce My Friends)

Cover van de week: Johnny Cash (2)

Precies een jaar geleden werd deze rubriek gestart met een liedje van Johnny Cash. Hoog tijd om de eerste verjaardag te vieren met opnieuw een pareltje van The Man In Black, hier met een ijzingwekkend mooie vertolking van een Beatle-klassieker:

Johnny Cash - In My Life (Beatles Cover)

Er is er een jarig...

Vandaag vieren we het heuglijk feit dat deze weblog een jaar bestaat!
Iedereen ontzettend bedankt voor de leuke commentaren, mailtjes, tips en toegestuurde liedjes. Keep them coming!

Voorlopig heb ik er zelf in ieder geval nog steeds ontzettend veel lol in, dus: op naar die tweede verjaardag!

Sugarcubes - Birthday

Vive la Fete - Bonne Anniversaire

The Beatles - Birthday

Lieve Franse Meisjes (37)

Ik ben me er zeer van bewust dat ik de laatste tijd weinig Lieve Franse Meisjes heb laten horen. Dit komt voornamelijk door een chronisch gebrek aan tijd, waardoor ik geen tijd heb uren over het internet te struinen, op zoek naar leuk Frans materiaal.
Gelukkig ruimde onlangs iemand zijn cd-collectie op, vond daartussen een niet meer door hem gewenste cd (Chick Habit) van April March en gaf hem aan mij, waardoor ik nu weer een (kort) stukje over Franstalige muziek zit te tikken. Mijn dank is groot!

April March - Tu Mens (Chick Habit)

April March - Le Temps De L'Amour (Chick Habit)

Cover van de week: Vyvienne Long

Vyvienne Long was in het verleden al te horen als muzikante (cello & piano) in de band van Damien Rice. Nu is ze echter op de solotoer gedaan en dat doet ze zeker niet onverdienstelijk. Op de EP Birdtalk staan naast drie van haar eigen nummers ook nog een tweetal covers van nummers van N.E.R.D. en The Flaming Lips (Yoshimi Battles The Pink Robots Pt. 1). Vooral het akoestisch swingende en fluisterzingend gezongen He Wants To Move is wat mij betreft echt niet te versmaden!



Vyvienne Long - He Wants To Move (N.E.R.D. cover) (Birdtalk)

Eerder verscheen ook al een meesterlijke versie van Seven Nation Army van The White Stripes van haar hand, slechts begeleid door cello en handgeklap:

Vyvienne Long - Seven Nation Army (The White Stripes cover)

Room Eleven live in Tivoli

Vrijdag was een swingend avondje in een uitverkochte Tivoli de Helling met Room Eleven. Waar debuutplaat Six White Russians and a Pink Pussycat al heel goed, maar af en toe nog wat te netjes klonk, maakt deze Nederlandse belofte zich live meer dan waar. Prettig is ook dat Room Eleven, naast een zangeres met een stem waar je U tegen zegt (maar daarover later meer), zulke enorm goede muzikanten behelst, waardoor de band met (ogenschijnlijk) gemak de mooiste improvisaties en afwijkende arrangementen uit de mouw schudt.

Naast zo’n beetje alle nummers van Six White Russians and a Pink Pussycat worden ook nog een nieuw nummer (waarvoor nog een passende nieuwe naam mocht worden ingebracht) en in de toegift een uitbundige versie van Bonnie Raitts Love Me Like A Man ten gehore gebracht. Tegen die tijd had Room Eleven, onder aanvoering van zangeres Janne Schra, de zaal al lang in complete extase gebracht. Wat een beetje speelvreugde van een band (in combinatie met goede muziek natuurlijk) al niet kan doen met een mens: gelukzaligheid troef!

Kers op de taart is natuurlijk Janne Schra: wat een stem, wat een uitstraling, wat een entertainster, wat een vrouw!
Het is dat ik al een prachtexemplaar heb…

Room Eleven – I Wanna Be Your… (Six White Russians and a Pink Pussycat)

Room Eleven – Sometimes (Six White Russians and a Pink Pussycat)

17 december is Room Eleven al weer terug in Utrecht voor een speciaal optreden in het kader van het Weekend van het Kippenvel in de Ekko. Gaat dat zien!

Cover van de week: Tom Waits

Vorige week verscheen een cd-box van één van mijn muzikale helden: Tom Waits. Onder de noemer Orphans; Brawlers, Bawlers & Bastards komen in één keer 54 nummers (24 die nooit op een regulier album verschenen en 30 nieuwe) van de oude grombeer op drie prachtige schijven vrij. Elke cd behelst een facet van het veelzijdige muzikale talent van Waits, waardoor de nummers niet als los zand aan elkaar hangen, ondanks de chronologische discrepantie. Naast eigen nummers vertolkt Waits op deze plaat ook enkele covers waaronder deze prachtige versie van het Sinatra-nummer Young At Heart:

Tom Waits - Young At Heart (Orphans; Bawlers)

Frank Sinatra - Young At Heart (Young At Heart)

P.S. Zoals jullie wellicht gemerkt hebben ben in van Yousendit overgestapt naar myDatabus. Ik ben benieuwd hoe jullie dit bevalt, reageer dus vooral als het je wel of juist niet bevalt.

The Magic Numbers - Those The Brokes

The Magic Numbers komen al vrij snel na hun titelloze debuut met een prima tweede album vol vrolijke liedjes. Het tempo op Those The Brokes ligt wel wat lager dan op diens voorganger en het accent is wat meer verschoven naar de soulkant van de groep. Het speel plezier druipt er echter op deze nieuwe plaat ook weer vanaf, wat er voor zorgt dat je als luisteraar met een brede glimlach aan de stereo gekluisterd blijft.

Iedereen die een avondje gelukzaligheid wel kan gebruiken adviseer ik zo snel mogelijk kaartjes te gaan kopen voor hun concert in Paradiso op 11 januari. Endorfinen gegarandeerd!

The Magic Numbers - This Is A Song (Those The Brokes)

The Magic Numbers - Undecided (Those The Brokes)

Yo La Tengo in Tivoli

Mijn muzieksmaak heeft zich door de jaren heen langzaamaan toegespitst op wat rustiger muziek. Niet dat ik een stevig potje gitaarmuziek niet meer kan waarderen, maar mijn aankopen concentreren zich wel wat meer op de kalmere genres.
Deze smaakverandering werd pijnlijk duidelijk bij het concert van Yo La Tengo, afgelopen donderdag in Tivoli. Yo La Tengo is een bandje waar ik in mijn puberjaren veelvuldig naar geluisterd heb maar al jaren van mijn radar verdwenen was, totdat iemand er recent weer over begon, ik hun laatste plaat (I Am Not Afraid Of You And I Will Beat Your Ass) beluisterde en uiteindelijk dus op hun concert belandde.

Allereerst wil ik mijn verbazing uitspreken over het feit dat een concert van deze nestors van de indierock (ze bestaan inmiddels al meer dan twintig jaar) bij lange na niet is uitverkocht.
Een voorprogramma blijkt voor Yo La Tengo overbodig, aangezien de band met gemak twee uur volspeelt. Deze twee uur valt te verdelen in een gedeelte met rustige nummers waar ik het erg naar mijn zin had en een gedeelte met eindeloze nummers vol noise die van mij niet zo lang hadden hoeven duren. Opvallend genoeg was het juist die noise-kant die me in het verleden zo aantrok bij de muziek van bandjes als Yo La Tengo en Sonic Youth. Het optreden zit vol met nummers van I Am Not Afraid Of You And I Will Beat Your Ass, waarvan ik op plaat al erg onder de indruk was, maar die live nog behoorlijk aan kracht winnen. Echt wonderbaarlijk dat zangeres/drumster Georgia Hubley live zo loepzuiver en gevoelvol kan zingen…

Yo La Tengo – I Feel Like Going Home (I Am Not Afraid Of You And I Will Beat Your Ass)

Yo La Tengo – Mr. Tough (I Am Not Afraid Of You And I Will Beat Your Ass)

De Sint moet nog komen, maar...

Sinterklaasavond moet nog worden gevierd, maar het kan geen kwaad alvast te werken aan een compilatie leuke liedjes voor de kerst. Op Christmas a Go Go vind je de komende tijd de kerstliedjes die je die eeuwige suikerzoete Mariah Carey en Wham zullen doen vergeten...

Cover van de week: Tom Barman & Guy van Nueten

De inhoud van mijn Ipod wisselt zeer regelmatig. Sommige albums houden het maar een weekje vol, andere veel en veel langer. Weinig platen is het echter gegeven al vanaf het begin aanwezig te zijn. Eén van de platen die nog nooit van mijn Ipod verdwenen is, is Live van Tom Barman & Guy van Nueten. Op het in 2003 uitgebrachte Live spelen deze twee Belgen een mix van eigen (dEUS)nummers en covers van andere J.J. Cale, Serge Gainsbourg, David Bowie en Captain Beefheart, waarbij de begeleiding geheel akoestisch is. Heerlijke luistermuziek voor lange treinritten door de polder:

Tom Barman & Guy van Nueten - Le Poinçonneur Des Lilas (Gainsbourg Cover) (Live)

Cover van de week: Lily Allen (2)

Afgelopen vrijdag stond Lily Allen voor een uitverkocht Paradiso, dat zeker voor de helft gevuld was met Engelsen. Wanneer Lily het podium betreedt op de vrolijke klanken van LDN is het wel even slikken; Miss Allen ziet er namelijk uit alsof ze net uit bed komt in een grijze trainingspak dat vijf maten te groot is en met een hoge pluizige paardenstaart.
Even denken we nog dat het een grap is en ze onder haar ruime pak nog een leuke outfit heeft zitten. Maar helaas, wanner na een aantal nummers het jasje opengeritst wordt, verschijnt er alleen een uitgezakte buik onder een oranje topje.
Genoeg modepolitie nu, want we waren toch gekomen voor de muziek? Jammer genoeg is het geluid in Paradiso weer van een behoorlijk abominabel niveau. Eigenlijk zijn van de negenkoppige band alleen de drummer en de bassist goed te horen, waardoor Lily Allen erg haar best moet doen boven dit tweetal uit te komen. De nummers van het album, Allright Still, worden door de band exact nagespeeld en voor improvisatie is helaas pas plaats als Lily tijdens toegift Alfie het podium al verlaten heeft. Hopelijk krijgen de blazers in de toekomst meer vrijheid om hun kunsten te vertonen. Al met al overheerst na afloop wel een vrolijk gevoel, al was het maar vanwege alle bakvissen die gaan joelen bij iedere beweging van de Engelse zangeres.

Aangezien deze site de afgelopen weken erg vaak bezocht wordt door Belgen die op Google zoeken naar een cover van Lily Allen (en ik de beroerdste niet ben) vandaag haar versie van Everybody’s Changing (origineel van Keane) als cover van de week:

Lily Allen – Everybody’s Changing (Keane Cover)

Under Byen & Ghost Trucker Live

Een beetje laat, maar toch alsnog een verslagje van m'n bezoek aan de Avond van het Kippenvel in de Ekko vorige week vrijdag:
Het Deense Under Byen maakt sfeervolle muziek met vocalen in hun moerstaal, waar je eigenlijk met je ogen dicht en diep weggezakt in het pluche naar zou moeten luisteren. Te zien is er immers bitter weinig, aangezien de muzikanten voornamelijk in het (half)donker staan. Daarnaast hebben de Denen het onzalige idee gehad hun zangeres (die toch een lust voor het oog is) helemaal achter op het podium weg te stoppen.
Opvallend is dat het in de zaal tijdens de liedjes echt muisstil is. Na een half uurtje kruist mijn blik die van mijn metgezel en hebben we eigenlijk geen woorden nodig om tot de conclusie te komen dat het wel weer mooi geweest is. Niet slecht, sterker nog: eigenlijk best mooi, maar meer iets voor een druilerige zondagmiddag op de bank.

Daarna is het erg lang wachten op de tweede band van de avond: Ghost Trucker. Dat lange wachten is gelukkig geheel de moeite waard en dan ook snel vergeten, aangezien de band de liedjes van hun debuutalbum perfect weet te vertalen naar het concertpodium. De elektronische franjes die het album sieren zijn live slechts sporadisch aanwezig, maar worden niet erg gemist. Onder toeziend oog van Freddy de mascotte spelen Roald van Oosten en consorten op overtuigende wijze een groot gedeelte van de nummers van The Grand Mystique en bewijst Ghost Trucker tot de top van de Nederlandse popmuziek te behoren. Een beter begin van de zaterdag (want dat is het inmiddels) had ik me niet kunnen wensen!

Under Byen - Af Samme Stof Som Stof (Af Samme Stof Som Stof)

Ghost Trucker - I'm Hanging On (The Grand Mystique)

Bodyrox feat. Luciana

Het was me al lang niet meer overkomen, maar gisteravond kwam ik al zappend langs MTV en werd mijn aandacht zowaar even vastgehouden door een leuk liedje tussen de RnB-smurrie.
Waarschijnlijk is Yeah Yeah van Bodyrox al lang passé voor de überhippe clubbers onder ons, maar aangezien ik me slechts hoogst zelden in de danshoek begeef was het een waar genoegen kennis te maken met dit deuntje. Meerwaarde van het nummer is naar mijn idee, naast het aanstekelijk stuiterende melodietje, de zang van Luciana, die Yeah Yeah net even dat scherpje randje geeft. Of zoals ze het zelf zeggen:

'It's clear from the way she teases and taunts, Luciana is not the girl next door - she's the bitch down the street!'

Bodyrox feat. Luciana - Yeah Yeah

Admiral Freebee

D’n Admiraal is terug.

Tom van Laere, a.k.a. Admiral Freebee, is deze zomer naar New York vetrokken om daar te werken aan een nieuw album. De titel van de plaat, Wild Dreams Of New Beginnings, lijkt er op te wijzen dat de Admiraal op zoek is gegaan naar nieuwe inspiratie en nieuwe (muzikale) wegen. Dat blijkt bij beluistering van de plaat ook enigszins het geval. Natuurlijk maakt de sympathieke Vlaming nog steeds dezelfde soort muziek, maar in de instrumentatie is weldegelijk een grote verandering hoorbaar ten opzichte van voorganger Songs. Waar op Songs de loodzware gitaarpartijen stevig werden aangezet, is op de derde plaat gekozen voor een veel ingetogener geluid. Brommende elektrische gitaren hebben plaatsgemaakt voor hun akoestische broertjes en pompende bassen zijn ingeruild voor krakende piano’s.

Wild Dreams Of New Beginnings is dan ook een echte luisterplaat voor thuis bij het haardvuur geworden en derhalve ideaal voor de tijd van het jaar. Enig minpuntje van de plaat is wat mij betreft het feit dat de (soms maniakale) gekte die op zijn vorige albums en tijdens optredens af en toe te vinden was niet meer terug te vinden is op dit laatste werkstuk. Hopelijk is die gekte als hij binnenkort weer in Tivoli de Helling staat wel weer aanwezig.

Admiral Freebee - Nobody Knows You (Wild Things Of New Beginnings)

Admiral Freebee - Devil In The Details (Wild Things Of New Beginnings)

Beluister hier meer van het werk van de Admiraal.

Cover van de week: Lady & Bird

Lady & Bird is een samenwerkingsverband van de IJslander Bardi Johannson en de Française Keren Ann. In 2003 verscheen er een titelloos album waarop (onder andere) twee prachtige covers stonden. Het van de film/serie M*A*S*H bekende Suicide Is Painless vind ik zelfs dermate geslaagd dat het origineel ruimschoots wordt overtroffen.

De tekst van Suicide Is Painless werd overigens geschreven door de zoon van regisseur Robert Altman voor de film van zijn vader. Mike Altman was op dat moment slechts een veertienjarige (!) jongen. Er zullen slechts weinig pubers zijn die zo'n klassieker hebben voortgebracht:

Suicide Is Painless
It Brings On many Changes
And I Can Take Or Leave It If I Please

Lady & Bird - Suicide Is Painless

Ghost Trucker

Roald van Oosten werd in Nederland bekend met zijn band Caesar, waarmee hij menig succesvol album uitbracht. Ook live wist dit gezelschap altijd weer te betoveren, maar de sleet kwam er een beetje op voor van Oosten. Meer en meer werd er gezocht naar uitstapjes buiten het vaste Casear-pad, onder andere door het verzorgen van muziek bij (korte) films. Onder de noemer Ghost Trucker brengt van Oosten nu, samen met leden van onder andere Alamo Race Track en Seesaw een nieuw album uit.

The Grand Mystique, dat geheel door van Oosten werd geschreven, moet gezien worden als de soundtrack van een Burtonesque film die nog geschoten moet worden. De handtekening van de Caesar-voorman is duidelijk hoorbaar in het liedjesmateriaal. In Nederland lopen er weinig mensen rond met zo'n talent voor het schrijven van prachtige liedjes met meerstemmige vocalen. Het album is soms duister en onheilspellend, dan weer luchtig en energiek, maar bovenal gewoon erg goed. Ik ben erg benieuwd hoe dat aanstaande vrijdag in de Ekko gaat klinken...

Ghost Trucker - Lost In Space (The Grand Mystique)

Ghost Trucker - Under The Stars (The Grand Mystique)

Beluister hier nog meer van Ghost Trucker en kijk hier de clip van Lost In Space.

Cover van de week: The Gossip

Fan van de muziek van het Amerikaanse "punk"(?) bandje The Gossip ben ik niet echt. Deze cover van Are U That Somebody (origineel van Aaliyah) vind ik echter wel leuk. In ieder geval leuk genoeg om het zonder verder commentaar te schoppen tot de cover van deze week:



The Gossip - Are U That Somebody (Aaliyah Cover)

Dolly

Dolly Parton komt voor het eerst in dertig jaar naar Nederland voor een concert. Nou ja, Nederland? Miss Parton heeft de IJsselhallen in Zwolle, of all places, uitgekozen voor haar optreden.
Persoonlijk heb ik dierbare herrinneringen aan Dolly, aangezien ze me gedurende twee maanden elke dag wakker heeft gezongen met Love Is Like A Butterfly, toen ik in Italië aan het werk was.

Dolly Parton - Love Is Like A Butterfly

Cover van de week: The Zombies

De cover van deze week is er eentje uit de oude doos. De oude doos van de BBC wel te verstaan. The Zombies speelden daar in 1965 live hun versie van de Curtis Mayfield klassieker It's All Right.

The Zombies - It's All Right (Curtis Mayfield Cover)

Lieve Franse Meisjes (36)

De dames van het New Yorkse La Laque zijn geen Françaises, maar zijn (in tegenstelling tot de overige bandleden) de Franse taal wel machtig. Zangeres Devery bleek te verlegen om in het Engels te zingen, waardoor een keuze voor het Frans voor de hand lag.

Het ijle stemgeluid van Devery en de filmische sfeer van de liedjes lijken wel gemaakt voor een druilerige zondagmiddag als vandaag. Ik kan dan ook niet wachten op meer matreriaal. Voorlopig zullen we echter nog wel even moeten wachten voor er daadwerkelijk een plaat van dit zestal verschijnt, de volgende liedjes zijn voorlopig slechts de demo’s voor hun eerste EP:

La Laque – Secret

La Laque – Pretty Pleas

Cover van de week: Soulwax

Dit hele weekend kon ik geen enkele leuke cover bedenken of vinden voor de cover van deze week. Vandaag was het ook nog zo druk op m'n werk dat ik blij was de klus met slechts twee overwerkuren te klaren, waardoor enig mijmeren over muziek er weer niet in zat. In de trein terug, met de Ipod op de shufflestand, werd de oplossing me gelukkig in de schoot geworpen: Starfish And Coffee. En dan dus niet de versie van Prince die op m'n Ipod voorbijkwam, maar de 2 Meter Sessie van Soulwax.
Het nummer stamt nog uit de tijd vlak na Much Against Everyone's Advice, waarin we in 2 maanden de gebroeders Dewaele zo'n 8 keer live zagen. Erg prettige herinneringen aan een mooie periode, maar laat ik niet al te sentimenteel worden...

Soulwax - Starfish And Coffee (Prince Cover)

My Summer Of Love

Dit weekend gekeken naar My Summer Of Love, een film over vriendschap, bedrog, lesbische kalverliefde en religie. Mooi gefilmd en prima geacteerd door Emily Blunt en Nathalie Press, met daarbijook een prima soundtrack met onder andere Julie London, Goldfrapp, Edith Piaf en Camille Saint-Saëns. Al met al een prima tijdverdrijf voor de vrijdagavond...

Edith Piaf - La Foule

Camille Saint-Saëns - De Zwaan (Het Carnaval Der Dieren)

The Pipettes in Paradiso

Afgelopen woensdag betraden drie meisjes in stippeltjesjurken het podium van Paradiso. Het debuut van The Pipettes, We Are The Pipettes, stond bol van de springerige puntgave liedjes met een dikke knipoog richting de The Shangri-Las. Live komen daar ook nog eens de bijbehorende danspasjes, vingertjes en zwierende armgebaren bij. Daarnaast blijkt al snel dat de dames ook daadwerkelijk goed kunnen zingen en is hun begeleidingsband The Cassettes behoorlijk op dreef.
Het duurt dan ook niet lang voordat Gwenno, Rose en Riot Becki de hele zaal in hun greep hebben en iedereen met een grote glimlach op z'n gezicht staat mee te swingen. De liedjes klinken live nog lekkerder dan op de plaat en de show die de dames er bij opvoeren maakt het helemaal af. De liedjes zijn kort, waardoor de aandacht goed wordt vastgehouden en naast werk van hun album worden ook de liedjes die de plaat uiteindelijk niet haalden (waaronder Simon Says en Really That Bad) vol overgave en met zichtbaar plezier uitgevoerd.
Wat een gelukzalig gevoel, wat een meisjes, wat een heerlijk suikerzoete liedjes:

If you haven't noticed yet: They're the prettiest girls you've ever met...

The Pipettes - Really That Bad (Demo)

The Pipettes - Simon Says (Demo)

En voor wie thuis de danspasjes nog eens wil oefenen is de clip van Pull Shapes ideaal.

Lieve Franse Meisjes (35)

Vandaag kwam ik via MySpace in aanraking met Mademoiselle, een lieflijk uitziend meisje uit Parijs, dat haar liedjes zelf begeleid op de piano. Helaas bevat haar website maar heel weinig informatie, want ik was/ben erg onder de indruk van zowel haar Franstalige als Engelse liedjes.

Voorlopig kan ik dan ook niets meer doen dan hopen dat dit meisje, haar pianospel en de liedjes ook jou zullen verbluffen...

Mademoiselle - Alice

Mademoiselle - Dans Ta Voix

Mademoiselle - Give Me

Mademoiselle - It's So Cold

All Saints: Rock Steady

Zoals reeds eerder aangekondigd zijn de dames van All Saints na een adempauze van vijf jaar weer helemaal terug. Het nummer Rock Steady, dat volgende maand officieel wordt uitgebracht, is de eerste single van het nieuwe album Studio 1 dat eind november zal verschijnen.

Het nummer is geenszins teleurstellend en laat zien dat de dames het maken van heerljk onbezorgde wegwerppop nog niet verleerd zijn. Daarnaast is de comeback van All Saints, gezien de stijlvolle videoclip vol hoge hakken, strakke leren rokjes en knallende zwepen ook een genot om naar te kijken.

I've got my bags packed and I'm ready to go!

All Saints - Rock Steady (Studio 1)

The Decemberists: The Crane Wife

The Decemberists zijn terug met een nieuw album en voor het eerst bij een groot label. De onafhankelijkheid en creativiteit zouden dan in gevaar kunnen komen, zeker bij de afwijkende muziek van the Decemberists, maar dat is gelukkig geheel niet het geval.
Het vierde album van the Decemberists, The Crane Wife, heeft een oud Japans volksverhaal als thema. In dit verhaal vind een man een gewonde kraanvogel voor zijn deur die hij verzorgt en weer vrij laat. Snel daarna verschijnt er een knappe jonge vrouw bij zijn huisje waar hij verliefd op wordt en uiteindelijk mee trouwt. Aangezien de man arm is weeft de vrouw een stof van uitzonderlijke kwaliteit die ze kunnen verkopen op de markt, met als voorwaarde dat haar man nooit zal toekijken hoe de stof wordt gemaakt. De stof verkoopt goed maar de man kan zich uit hebzucht uiteindelijk niet bedwingen en kijkt toch, waarop hij ziet dat er een kraanvogel achter het weefgetouw zit die haar veren plukt en door de stof weeft. Wanneer de kraanvogel hem ziet vliegt ze weg om nooit weer terug te keren.

Een dergelijk onderwerp als thema voor een conceptalbum is Colin Meloy, (die eerder schreef over zeemannen, hoeren en wraak in de buik van een walvis) natuurlijk op het lijf geschreven. Tot zover lijkt er dan ook niets nieuws onder de zon wat betreft de Decemberists. Bij beluistering blijkt de band echter weldegelijk een nieuwe richting ingeslagen te zijn, die van de symfo rock wel te verstaan. In nummers als The Island: Come & See / the Landlord's Daughter / You'll Not Feel the Drowning (één van de nummers van rond de twaalf (!) minuten) en The Perfect Crime # 2 trekken the Decemberists van leer met elektrische gitaren en orgels. Gelukkig is er op het album echter ook voldoende ruimte voor kleine luisterliedjes.

De perfectie van voorganger Picaresque, dat hoegenaamd geen mindere nummers kende, wordt niet gehaald, maar ook The Crane Wife bevat weer enkele pareltjes van de hoogste klasse. Het duet met Laura Veirs, Yankee Bayonet (I Will Be Home Then), en het sobere liedje over de moordlustige Shankill Butchers behoren tot de mooiste liedjes die ik dit jaar gehoord heb.

The Decemberists - Yankee Bayonet (I Will Be Home Then) (The Crane Wife)

The Decemberists – Shankill Butchers (The Crane Wife)

Cover van de week: Elvis Costello

Aangezien er nog slechts een laatste avond vakantie rest, ook nog maar één avondje om me te misdragen... Op deze heerlijk swingende cover van Elvis Costello zal dat zeker lukken!



Elvis Costello - Let's Misbehave (Cole Porter Cover)

The Sicilian Clan Returns

Het heeft even geduurd maar we zijn nu dan toch echt weer helemaal terug van ons Siciliaanse avontuur. Platenzaken hebben we niet gezien, waardoor we ook helemaal geen nieuwe muziek hebben beluisterd. Aardig wat in te halen dus de komende weken...



Nino Rota - Sicilian Pastorale (The Godfather Soundtrack)

Lieve Franse Meisjes (34)

Zaterdag ben ik getrouwd met mijn eigen lieve meisje. Natuurlijk konden we het niet laten om zowel op het kaartje als tijdens de huwelijksvoltrekking hulp te zoeken bij de lieve Franse meisjes. Mijn dank gaat dan ook uit naar Virginie Ledoyen: zonder jou was het niet hetzelfde geweest...

De komende weken ben ik op huwelijksreis, begin oktober ben ik weer terug!

Virginie Ledoyen - Mon Amour Mon Ami (8 Femmes)

I'm on honeymoon for the rest of the month, see you all in October!

Lieve Franse Meisjes (33)

Als dochter van Serge Gainsbourg en Jane Birkin is Charlotte Gainsbourg gezegend met zeer bijzondere muzikale genen. Toch heeft het lang geduurd voordat zij met een volwaardig album op de proppen kwam. Het resultaat dat (twintig jaar na Charlotte Forever) deze maand verscheen onder de titel 5.55 mag er zeker zijn!
Charlotte heeft dan ook niets aan het toeval overgelaten, aangezien Nicolas Godin en Jean-Benoit Duckel (Air) tekenden voor de muziek en de teksten werden geschreven door Jarvis Cocker (Pulp) en Neil Hannen (The Divine Comedy).
5.55 is door de invloed van het duo van Air een zeer sfeervol album geworden met een fluisterzingende Charlotte, die haar moeder naar de kroon steekt qua sensualiteit. Hopelijk was dit geen eenmalig project en zullen er in de toekomst nog veel meer van dit soort platen door haar worden gemaakt.

Charlotte Gainsbourg - 5.55 (5.55)

Charlotte Gainsbourg - Jamais (5.55)

Cover van de week: Petty Booka

Helaas is het Madonna ook in Nederland weer gelukt een enorme storm in een glas water te creëren. Miss Ciccone is immers niet dom en weet dat een relletje het lekker doet in marketingland, waarna een kruisigingsact snel bedacht was. Helaas zijn de relgieuze fanatici blijkbaar wel dom, aangezien ze zich al te gemakkelijk laten vangen in het web van de sluwe zangeres, die door de overdreven reacties van de christenen onzer natie weer lekker veel in het nieuws was. Helaas blijkt uit de Journaalbeelden ook al te pijnlijk dat Madonna niet (meer?) kan zingen, wat een valse bende...

Gelukkig zijn er nog mensen genoeg die wel wat leuks met haar muzikale erfgoed doen, zoals het Japanse duo Petty Booka. Met hun ukulele spelen ze vrolijke covers van popklassiekers, waaronder een wervelende Bluegrass-versie van Madonna's Material Girl. Ik werd er in elk geval erg vrolijk van!

Petty Booka - Material Girl (Madonna Cover)

Petty Booka - The Tide Is High (Blondie Cover)

The Hidden Cameras

The Hidden Cameras zijn terug, en hoe! Met hun nieuwe plaat Awoo slaan de Canadezen geen nieuwe wegen in, maar dat is natuurlijk ook helemaal niet nodig als je zulke aanstekelijk vrolijke liedjes voortbrengt als Joel Gibb. Naar vast recept zijn de liedjes weer dichtgeplamuurd met een muur van geluid (rijk georkestreerd zullen we maar zeggen), maar dat stoort nergens. Naast de stuiterende uptempo liedjes is er op de plaat gelukkig ook nog plaats ingeruimd voor wat rustiger momenten, waaronder de wonderschone ballad Fee Fie.
Ook live zijn The Hidden Cameras een hele belevenis, hopelijk zijn er zondag 8 oktober in Paradiso alleen wel wat meer mensen aanwezig dan de 30 die de laatste keer samen met mij in de Ekko uit hun bol stonden te gaan.

The Hidden Cameras - Fee Fie (Awoo)

The Hidden Cameras - Death Of A Tune (Awoo)

The Hidden Cameras - Awoo (Awoo)

P.S. Ik werd persoonlijk nogal moe van Yousendit, dus ben nu (voorlopig?) overgestapt op Best Sharing. Hopelijk werk dit beter, voordeel is in ieder geval dat je nu met de rechter muisknop meteen kunt kiezen voor 'Save As'. Laat me maar weten wat jullie er van vinden, of als jullie een beter alternatief weten...

Cover van de week: Eels

Zoals ik al eens eerder heb opgemerkt vind ik het leuk als covers een beetje afwijken van het origineel. Daarnaast vind ik het op de een of andere manier ook prettig wanneer een cover akoestisch wordt vertolkt.
De cover van deze week (I Could Never Take The Place Of Your Man) voldoet aan beide criteria. Van de jaren tachtig sound van Prince is in de versie van Eels niets meer overgebleven en wat rest is een prachtig liedje, vertolk door een man met een gitaar. Een akoestische versie van K's Choice had ik ook nog liggen, dus die doen we er maar als extraatje bij:

Eels - I Could Never Take The Place Of Your Man (Prince Cover)

K's Choice - I Could Never Take The Place Of Your Man (Prince Cover)

Prince - I Could Never Take The Place Of Your Man (Sign "O" The Times)