Lieve Franse Meisjes: Comme Les Parisiennes

Met enige trots presenteer ik vandaag het eerste verzamelalbum van lieve Franse meisjes: Comme Les Parisiennes.

Oorspronkelijk vervaardigd in het kader van de Blowupdoll Mix Club, maar natuurlijk doodzonde om uiteindeljk slechts bij één enkele persoon in de kast te belanden, dus vanaf vandaag hier ook digitaal te verkrijgen. Veel plezier ermee!

Lieve Franse Meisjes: Comme Les Parisiennes

Jolie Holland

De titel van het laatste album van Jolie Holland, Springtime Can Kill You, getuigt niet echt van een positieve kijk op het leven. Het album gaat volgens Holland over iemand die doodgaat van liefdesverdriet, een gegeven dat ze zelf als hilarisch bestempelt. Hoewel het album weer enkele juweeltjes van liedjes bevat, is het geheel me echter toch wat te monotoon geworden. Het album mist een tussentijdse versnelling om de aandacht vast te houden.

Afgelopen donderdag bleek dat de grote zaal van Paradiso toch echt te groot is voor de Amerikaanse zangeres. Net als op haar laatste plaat was ook bij het concert het tempo van de langzaam voortkabbelende liedjes het voornaamste probleem. Het feit dat naar ons idee de jongedame zo stoned was als een garnaal en de hele zaal op stoeltjes moest plaatsnemen deed ook al geen goed. Pas bij het laatste nummer, het prachtige Mad Tom Of Bedlam (afkomstig van Escondida), kwam daar verandering in. Helaas had miss Holland er op dat moment genoeg van en verliet ze het podium (hoewel dat nog enige tijd duurde, aangezien ze de weg naar de coulissen niet meer terug kon vinden), haar band verbaasd achterlatend. U begrijpt, een toegift zat er niet meer in. Volgende keer maar weer lekker een kleine zaal opzoeken en daar de sterren van de hemel spelen, zoals ze dat enkele jaren geleden in de Helling deed.

Jolie Holland - Crush In The Getto (Springtime Can Kill You)

Cover van de week: Cat Power

In het verleden werd ik er niet warm of koud van, maar met haar laatste album The Greatest heeft Cat Power me uiteindelijk toch nog geheel weten te overtuigen. Wellicht een reden om haar oude albums ook weer eens een tweede kans te geven.

Dreams, een cover van het nummer van de Everly Brothers dat als B-kantje verscheen op één van de singles van The Greatest, is in ieder geval echt wonderschoon:

Cat Power - Dreams (Everly Brothers cover)

The Splendida Project

Deze week is het Splendida Project van start gegaan, met als motto "an eclectic mix of sights and sounds". Vanaf heden zullen daar dus ook met enige regelmaat stukjes van mijn hand gaan verschijnen. Neem eens een kijkje:

The Splendida Project

Cover van de week: The Decemberists

Ondanks het feit dat ik die avond doodziek was, ik helemaal alleen naar Paradiso was gegaan, mijn aansteker het reeds voor het eerste nummer begaf, het meisje naast me daardoor het idee kreeg dat ik haar aan het stalken was, mijn lievelingsliedjes niet werden gespeeld, Petra Haden niet aanwezig was, ze geen shirtje in mijn maat meer hadden etcetera. etcetera......

.....was het concert van The Decemberists van afgelopen donderdag een groot succes. De eerste keer dat je een band live ziet spelen is altijd al extra bijzonder, maar wanneer Colin Meloy in For My Own True Love (Lost At Sea) weemoedig "Mister Postman, do you have a letter for me?" zingt, pinkt de hele zaal een traantje weg. Wat een stem, wat een kippenvel!

The Decemberists - Human Behaviour (Bjork Cover)

The Decemberists - For My Own True Love (Lost At Sea) (Picaresque)

Bekijk hier de foto's van het concert.

Lieve Franse Meisjes (21)

Stella (Zelpec) was nog maar een meisje van 13 toen ze in 1963 haar eerste EP opnam, met het nummer Pourquoi Pas Moi, waarna haar carrière in een stroomversnelling kwam. Aan de hand van haar oom Maurice Chorenslup (de meeste nummers schreven ze samen) zou Stella uiteindelijk in 6 jaar tijd 9 EP’s, 1 single en 1 plaat uitbrengen.

Aan het begin van de jaren zeventig trouwt ze met Christian Vander, drummer en muzikaal leider van de legendarische band Magma, waar Stella ook in ging zingen. Aangezien Magma ontsproten is aan Vanders spirituele SF-visoenen, waarin een groep aardse stervelingen zich vestigen op de afgelegen planeet Kobaia om daar een hogere graad van civilisatie te bereiken, werd door Stella vanaf dat moment niet meer in het Frans, maar alleen nog in het Kobaïaans gezongen.

Stella - Pourquoi Pas Moi

Marike Jager (2)

Iedereen kent dat zomeravondgevoel wel, waarbij de zoete geur van de bloesems je tegemoetkomt en de lucht, ondanks het late tijdstip, toch nog behaaglijk aanvoelt. Het gelukzalige gevoel dat hier bij hoort werd gisteren nog eens extra versterkt door het warme stemgeluid van Marike Jager, dat mij op mijn avondlijke wandeling begeleidde.

Op haar debuut The Beauty Around is het Marike gelukt de intimiteit die zo kenmerkend is voor haar optredens te vangen en op plaat vast te leggen. De vijf liedjes die eerder verschenen op de EP Focus zijn in een nieuw jasje gestoken en maken duidelijk dat Marike niet heeft stilgestaan in haar muzikale ontwikkeling. Het beste is dit hoorbaar bij het nummer Hide And Seek dat zelfs in twee versies (een rustige met alleen pianobegeleiding en een swingende met een meer jazzy gevoel) op het album terecht is gekomen. Met haar eerste volwaardige album levert Marike Jager een verzameling liedjes af van on-Nederlands niveau, dat mij na gisteravond altijd zal doen denken aan warme zomeravonden.

Marike Jager - Fling Flack Toodah! (The Beauty Around)

Cover van de week: Nina Persson

Enige tijd geleden zag ik de trailer voor een Zweedse film genaamd Om Gud Vill, waarin Nina Persson (je weet wel, van The Cardigans) een hoofdrol speelt. Deze trailer werd begeleid door een door Nina uitgevoerde coverversie van Dead Leaves And The Dirty Ground van The White Stripes.
Het heeft een tijdje geduurd voordat ik het nummer gevonden heb, maar het is dan toch nog gelukt (en zeer de moeite waard). Nu nog zien of ik de film uiteindelijk ook nog eens te zien zal krijgen.

Nina Persson - Dead Leaves And The Dirty Ground (Om Gud Vill)

Tilly And The Wall / Architecture In Helsinki (Live)

Tilly And The Wall stelde afgelopen vrijdag in de Ekko geheel niet teleur. De liedjes van de plaat Wild Like Children blijven live moeiteloos overeind en met het enthousiasme van het viertal is ook helemaal niets mis. Het concert verloopt wel wat rommelig, mede doordat nogal eens wordt afgeweken van de setlist, maar dat mag de pret niet drukken. Ook het tapdansen blijkt wonderwel samen te gaan met een popconcert en bij te dragen aan de afgehele vrolijke stemming.

Het optreden van Architecture In Helsinki valt daarentegen erg tegen. Op de plaat blinken de liedjes vaak uit in inventiviteit en bijzondere arrangementen, maar op het concert vervalt alles in het geschreeuw van de leadzanger. Waar zijn stem op plaat nog best in orde klinkt en veelvuldig wordt afgewisseld door die van het vrouwelijk geslacht, blijkt zijn stem live nogal irritant en zijn de vocale bijdragen van de meisjes van de band zeer spaarzaam. Pas aan het eind van het concert komt het gelukkig toch nog een beetje los met een swingende versie van Do The Whirlwind (met Tilly And The Wall op het podium) en enkele leuke covers als toegift.

Architecture In Helsinki - Do The Whirlwind (In Case We Die)

Lieve Franse Meisjes (20)

Gedurende mijn tienerjaren was ik reeds in de ban van een lief Frans meisje. Waar anderen Pamela Anderson boven hun bed hadden hangen, hing bij mij jarenlang een poster van Vanessa Paradis. Ik heb lang gezocht of ik de desbetreffende foto nog ergens op internet kon vinden, maar helaas zonder enig succes.

Paradis had al in 1987 haar eerste internationale hit met het nummer Joe Le Taxi, waarna ze in 1993 defintief doorbreekt in Nederland met het door Lenny Kravitz geproduceerde Be My Baby. Naast haar muzikale succes is Paradis ook niet onverdienstelijk geweest als actrice en als model voor Coco Chanel.
Inmiddels is Paradis moeder van twee kinderen (van acteur Johnny Depp) en is er sinds het jaar 2001 geen album van haar verschenen. Hopelijk betekent het moederschap niet het definititieve einde van haar muzikale loopbaan.

Vanessa Paradis - Joe Le Taxi (M&J)

Vanessa Paradis - Be My Baby (Vanessa Paradis)

Bekijk tevens de clips van Joe Le Taxi en Be My Baby en vergeet vooral niet ook het Vietnamese antwoord op Joe Le Taxi te bekijken (van Trish Thuy Trang).

Tilly And The Wall

Deze week is Architecture In Helsinki bezig met een uitgebreide tour door Nederland. Lange tijd twijfelde ik of ik naar het concert in de Ekko van aanstaande vrijdag zou gaan of niet, tot ik zag dat het voorprogramma verzorgd wordt door Tilly And The Wall. Aangezien ik hun eerste album, genaamd Wild Like Children, erg leuk vind en ik met name erg benieuwd ben naar de live-percussie kan ik niet wachten ze eens een keer te zien optreden. De percussioniste van Tilly And The Wall maakt namelijk geen gebruik van een drumstel, maar begeleid de nummers al tappend.

Deze maand verschijnt ook het nieuwe album van de band. Als het ene nummer dat ik er tot nog toe van te horen kreeg (Bad Education) een voorbode is voor de rest van het album, zit het met de kwaliteit van de liedjes op Bottom Of Barrels ook wel goed.

Tilly And The Wall - Bessa (Wild Like Children)

De rest van Wild Like Children kan je hier (legaal) downloaden.

Belle & Sebastian Live

Ondanks ongelukken op de weg tussen Antwerpen en Breda, ontmoetingen op afgelegen carpoolstroken en huldigingen van wat voetballers, lukte het ons nog net op tijd in Paradiso te geraken voor het concert van Belle & Sebastian. Bij binnenkomst bleek het haasten echter geheel voor niets te zijn geweest, aangezien het programma een uur was verlaat.

Na eerst een poging gedaan te hebben een plekje in de zaal te vinden, toch maar de enorme drukte ontvlucht en naar het balkon verhuisd. Voorprogramma Gravenhurst was inmiddels volop pogingen aan het doen de aandacht te trekken door middel van uitgesponnen instrumentale intermezzo’s. Met name de drummer leek er erg zin in te hebben en zal na afloop van het optreden ongetwijfeld uitgeput zijn geweest van zijn wilde bewegingen en eindeloos rammen op zoveel mogelijk trommels en bekkens tegelijk (of misken ik hier een improvisatietalent?).

Om half tien werd het podium eindelijk betreden door Belle & Sebastian. De vorige twee keren dat ik het gezelschap live zag (in Rotterdam en Utrecht), waren de optredens bijzonder goed. Vooraf dus toch enige angst voor het vaak beroerde geluid van Paradiso, maar al snel blijkt dat deze angst gelukkig ongegrond is. Het geluid is prima en de band is op dreef met een prima set waarin alleen het album Storytelling niet aan bod komt. Ook zullen in de loop van de avond behoorlijk wat B-kantjes ten gehore worden gebracht.
Opvallend is dat de setlist wederom compleet afwijkt van die van voorgaande edities. Er is deze tour ook geen strijkers-ensemble aanwezig, wat de deur openzet voor een ander repertoire. Op het podium staat zelfs een laptop opgesteld, waarmee onder andere een stampende versie van Electronic Renaissance wordt ingezet.

Hoogtepunten van de avond zijn wat mij betreft onder andere Dog On Wheels, Your Covers Blown en de gitaarsolo van Stevie in Sukie In The Graveyard. Na een uur en drie kwartier wordt het concert afsloten met een spetterende vertolking van The Boy With The Arab Strap, waarna we Paradiso met een goed gevoel verlaten: wederom een zeer geslaagd Belle & Sebastian-concert!

Belle & Sebastian – Seeing Other People (Live, Motel Mozaique Rotterdam, 6 april 2002)

Belle & Sebastian – Dog On Wheels (Live, Vredenburg Utrecht, 31 maart 2004)

Voor diegenen die er helaas niet bij konden zijn, of voor diegenen die het allemaal nog eens terug willen horen valt hier het concert in Paradiso te beluisteren. Voor de plaatjes kijk je hier.

Cover van de week: The Sugarcubes

Not a cloud in the sky,
Just the sun in my eyes...

Oh... wat kan een beetje zon je toch gelukkig maken.

Sugarcubes - Top Of The World (The Carpenters Cover)

The Carpenters - Top Of The World

In Memoriam: Grant McLennan

Zaterdag is Grant McLennan, mede-oprichter van The Go-Betweens, in zijn woonplaats Brisbane op achtenveertigjarige leeftijd overleden in zijn slaap. Op het vorig jaar verschenen album Oceans Apart en het daarop volgende optreden in de bovenzaal van Paradiso toonden Grant en zijn muzikale compaan Robert Forster het schrijven van meesterlijke popliedjes nog niet verleerd te zijn. Aan deze succesvolle reünie is nu helaas onverwacht een einde gekomen.

Als eerbetoon aan deze icoon uit de (indie)pop de eerste single van The Go-Betweens uit 1978:

The Go-Betweens - Lee Remick (78 'til 79 The Lost Album)

Marike Jager

Iedere eerste zaterdag van de maand viert het online tijdschrift EZmagazine het verschijnen van een nieuwe editie met een avond in de Oosterkade, waar onder de naam Fourplay akoestische livemuziek ten gehore wordt gebracht.

Gisteravond stond onder andere Marike Jager op het programma, een goede reden dus om het terras te verlaten en binnen aan één van de tafeltjes plaats te nemen voor een optreden van de in Utrecht woonachtige zangeres. De afgelopen jaren heb ik Marike meerdere keren live mogen aanschouwen en dat was tot op heden altijd een enorm succes. Ook gisteravond lukte het haar weer me binnen een paar liedjes compleet voor zich te winnen door middel van haar ongedwongen voorkomen en prachtige liedjes. Waar de liedjes op haar debuut EP Focus soms wat al te gepolijst klinken, lukt het Marike live werderom het kippenvel op m'n armen te krijgen, daarbij op meesterlijke wijze gesteund door Henk Jan Heuvelink op de toetsen. Vanaf 15 mei ligt haar eerste volwaardige album (The Beauty Around) in de schappen, hopelijk weet ze daarop het gevoel van haar optredens zo dicht mogelijk te benaderen.

Na het optreden van Marike (waar we voor gekomen waren) zijn we nog blijven hangen in de Oosterkade om daar ook de optredens van Susan Zeegers en Leaf nog mee te pikken. Susan Zeegers heeft, in tegenstelling tot Marike Jager, een complete band meegenomen om haar liedjes te begeleiden. Hoewel Zeegers ontegenzeggelijk een mooie stem heeft, weet ze met haar vlakke set de aandacht van het publiek echter niet echt vast te houden. De aandacht wordt (in negatieve zin) alleen getrokken door weer een enorme uithaal van haar stem. Inmiddels is onze tafel echter al gevuld met cocktails en calamares, dus daar laten we ons niet door van de wijs brengen.

De dame en heren van Leaf hebben met het bespelen van het publiek geen enkele moeite, mede door het feit dat er vlak voor hun optreden zo'n veertig zeventienjarige vriendinnetjes van de band de kroeg hebben betreden. De vrolijke liedjes en de prachtige stem van de zangeres van het stel zorgen ervoor dat een mooie zonnige dag op een heerlijke manier wordt afgesloten. Jammer genoeg weten ze de strakke manier van spelen waarmee ze het optreden beginnen niet tot het einde vol te houden, waardoor het concert wat al te jolig wordt en uiteindelijk eindigt in een compleet ongepaste cover van Bob Marley. Potentie heeft Leaf genoeg, nu nog de discipline en concentratie om een heel optreden lang te pieken.

Marike Jager - Hide And Seek (Live) (Focus)

Maandag 22 mei is Marike Jager om 22.30 uur (gratis) te bewonderen op het Neude in Utrecht tijdens Festival aan de Werf.

Lieve Franse Meisjes (19)

"Everything you see I owe to spaghetti"

Enige tijd geleden kwam ik het nummer De Jour En Jour van de Italiaanse actrice Sofia Loren tegen op een verzamelalbum vol Franstalige liedjes. Haar liedje Zoo Be Zoo Be Zoo (Means That I Love You) afkomstig uit de film The Millionairess heb ik grijs gedraaid, met de zangkunsten van deze bella donna zit het dan ook wel snor.
Frans is ze niet, lief zonder twijfel wel. En daarbij is De Jour En Jour een ideaal nummer voor het heerlijke weer van vandaag.

Sofia Loren - De Jour En Jour

Robyn

Soms loop je eeuwen achter de feiten aan, maar is dat helemaal niet erg. Zo was de tweede jeugd van Zweedse zangeres Robyn vorig jaar geheel aan me voorbij gegaan. Met dank aan Hanka, die enige tijd geleden met een remix mijn aandacht wist te trekken, ben ik haar plaat alsnog gaan beluisteren en heeft Robyn mijn reisje op de Nijl opgeleukt met haar lekkere zomerse deuntjes.

Nu ook de zon in Nederland eindelijk eens te voorschijn komt, dwalen mijn gedachten met weemoed af naar de Afrikaanse vergezichten. Hoog tijd dus om Robyn weer eens op te zetten… Hoewel eigenlijk een jaar te laat alsnog mijn lenteplaat van 2006!

Robyn – Crash And Burn Girl (Robyn)

Robyn – Konichiwa Bitches (Robyn)

Cover van de week: Paul Anka

De ene zestigplusser klimt in een boom om kokosnoten te plukken en moet dat bekopen met een hersenschudding, terwijl de ander Nederland aandoet en de HMH (of in iedere geval alle aanwezige dames van middelbare leeftijd) plat krijgt met een mix van oude hits en nummers van zijn laatste cd Rock Swings. Op deze laatste plaat heeft Paul Anka een aantal hedendaagse klassiekers zoals Black Hole Sun (Soundgarden), Wonderwall (Oasis), Everybody Hurts (R.E.M.)en Smells Like Teen Spirit (Nirvana) ontdaan van hun oorspronkelijke muzikale context en overgoten met een smeuïg swingsausje. Erg vermakelijk naar mijn idee!

Paul Anka - Smells Like Teen Spirit (Rock Swings)