Loney Dear

Emil Svanängen is met al zijn instrumenten z'n Zweedse kelder ingekropen, om er als Loney Dear weer uit te komen met al weer het vijfde album in zes jaar. Onderweg verloor hij de komma in de bandnaam (naar eigen zeggen) bij een tankstation en vond er een synthersizer voor terug. Die nieuwe elektronische laag is wel even wennen. Bij een aantal nummers, zoals opener Airport Surroundings, voegt het iets moois toe. Op andere momenten slaat Svanängen hiermee de plank echter volledig mis. Bijvoorbeeld bij Under A Silent Sea dat ontspoort in vreselijke trance à la Tiësto of Armin van Buuren. Gelukkig bevat Dear John ook weer kleine pareltjes als I Was Only Going Out, waardoor het album als geheel toch geslaagd uitvalt. Volgende week is Loney Dear te zien op het leukste festival van Nederland: Motel Mozaïque. Gaat dat zien, want live klinkt het alleen maar beter, weet ik uit ervaring.

Loney Dear - Airport Surroundings (Dear John)

Zwemmen of springen?

Mijn mailbox wordt wekelijks overspoeld met mails van platenlabels die je beloven dé hotste band van het komende jaar in huis te hebben, inclusief alle mp3 toeters en bellen. Nu moet ik zeggen dat ik alles luister, maar 9 van de 10 keer is het niet mijn kopje thee. Deze week werd ik echter prettig verrast door de meerstemmige popliedjes van We Swim You Jump (denk bijvoorbeeld Nada Surf) en ze komen nog uit Nederland ook! Zwemmen haat ik (dat laat ik dus graag over aan de jongens uit Groningen), springen kan mijn knie al jaren niet meer, dus ik hou het bij luisteren naar hun EP:

We Swim You Jump - Sparks Fade Out

We Swim You Jumo - Sharks

Of download hier hun hele EP.

Yes Man

Ik ben op z'n zachtst gezegd geen liefhebber van de acteur Jim Carrey, noch van het gros van de films waar hij in speelt. Twee zaken brachten me dit weekend echter bijna in verleiding zijn nieuwste vehikel Yes Man te bekijken toen ik hem bij de torrentboer voorbij zag komen: een zwak voor Zooey Deschanel en de nieuwsgierigheid naar het nummer van Eels op de soundtrack. Zooey stelt na haar mooie plaat met M.Ward als She & Him wederom niet teleur met de fictieve band Munchhausen By Proxy, Eels levert een leuk tussendoortje wat doet verlangen naar het nieuwe album Hombre Lobo dat later dit jaar verschijnt. Toch heb ik geen spijt dat ik daar geen nare beelden van een gekke bekken trekkende Carrey bij heb gezien. Dan droom ik toch liever weg bij gedachten aan Zooey met zusje Bones als engeltjes in witte jurken... Yes Man!

Eels - Man Up (Yes Man Soundtrack)

Beirut

Het genie Zach Gordon heeft opnieuw een prachtig werkstukje afgeleverd. Voor de helft dan, want de dubbele EP March Of The Zapotec / Real People Holland is half briljant (het eerste deel) en voor de andere helft een experimentele mislukking. Op March Of The Zapotec schetteren de trompetters nog spetterender als op eerdere platen van Beirut, ondersteund door zuchtende tuba's en klagende klarinetten, als een wonderlijke smelkroes waarin Mexicanen en Bulgaren samengekomen lijken te zijn op een Siciliaans huwelijksfeest. Real People Holland waarop Gordon aan het experimenteren slaat met elekronica bekoort een stuk minder, maar zonder experiment geen vernieuwing dus wellicht levert dit nog mooie liedjes op voor de toekomst. Helaas was ik vergeten kaartjes te kopen voor het inmiddels uitverkochte concert op 5 mei in Paradiso, dus mocht iemand nog iets weten te regelen dan hoor ik dat graag!

Beirut - La Llorana (March Of The Zapotec)

Cover van de week: The Last Shadow Puppets

Wonderbaarlijk toch hoe dat werkt: je rost je vriendin in elkaar, haar gezicht ligt in puin, je volgt wat lessen in woedebeheersing (niet omdat het van de rechter moet, nee, je hebt veel nobeler doelen: je wil weer in het gevlij komen bij je fans) en als klap op de vuurpijl krijg je het leuke zangeresje weer terug ook. Meisje toch! En ze had nog wel zo'n vooruitziende blik:

S.O.S. please somebody help me

It's not healthy... for me to feel this way

The Last Shadow Puppets - S.O.S. (Rihanna Cover)

Dark Was The Night

Eindelijk is er weer een nieuw liedje te bewonderen van Stuart Murdoch. Nee, jammer genoeg is er nog steeds geen nieuw Belle & Sebastian album. Maar voor het goede doel (in dit geval Red Hot) maakte Murdoch een liedje dat door zijn (ogenschijnlijke) eenvoud doet denken aan de nummers uit de begindagen van zijn band, een richting die hij ontgroeit leek. Naast het nummer van de Schot bevat Dark Was The Night nog dertig nummers die het beluisteren meer dan waard zijn.

Stuart Murdoch - Another Saturday (Dark Was The Night)

P.S. Iets geheel anders, maar liefhebbers van In-Flight Safety moeten snel eens bij Sven gaan kijken, want via zijn blog kan je hun cd winnen.