Lieve Franse Meisjes (18)

De vier jongedames die eind jaren zestig het YéYé-groepje Les Gamines vormden blijken bij nadere inspectie niet afkomstig uit Frankrijk, maar uit Canada. Dat sluit natuurlijk niet uit dat ook Lison, Mychèle, Danny en Jo-Anne ontzettend lief zijn.
De prachtige foto zegt genoeg: wat een geconcentreerd gitaarspel van Lison, wat een devote blik van Jo-Ann vanachter haar drumstel. Verder dan één enkele single in 1968 op het Sonore-label hebben ze het jammer genoeg echter niet geschopt, waarna aan het begin van de jaren zeventig een einde kwam aan dit meidenverbond.

Van hun enige single heb ik helaas alleen het numer Vis Ta Vie Mon Gars, dus mocht iemand van jullie in het bezit van het nummer Je Reviendrai, dan hoor ik dat graag!

Les Gamines - Vis Ta Vi Mon Gars

Cover van de week: Kings Of Convenience

De heren van Kings Of Convenience maken prettig in het gehoor liggende kampvuurliedjes zonder stekels. Op hun laatste album (Riot On An Empty Street uit 2004) zingt Leslie Feist de gastvocalen op een tweetal van de liedjes, waarna tevens een gezamenlijke tour volgde. Door het succes van de tweede soloplaat van Feist kwam echter een vroegtijdig einde aan de samenwerking, wat Kings Of Convenience (gezien de intro) weer inspireerde tot een cover van Gatekeeper, een nummer van Feist.

Kings Of Convenience - Gatekeeper (Feist Cover)

Feist - Gatekeeper (Let It Die)

Kings Of Convenience - Know How (Riot On An Empty Street)

Cocorosie

Daar zijn we weer, na een heerlijk weekje in de zon...
Egypte was prachtig, maar helaas miste ik door deze vakantie wel Motel Mozaique, met naar mijn idee een van de beste line-ups uit de geschiedenis van het festival. Eén van de hoogtepunten van Mozaique is volgens velen het optreden van Cocorosie geweest. Deze eigenzinnige zusjes maken free-folk van de meest vervreemde soort, maar oh wat is het mooi. Laat je meeslepen door hun kinderlijke stemmetjes, bijzondere instrumentatie (van harp tot kinderspeelgoed) en prachtige liedjes en betreedt de sprookjeswereld die Cocorosie heet. Iedereen die dit tweetal nog niet eerder live heeft kunnen bewonderen, moet dit zeker aanstaande dinsdag in Paradiso gaan doen!

Cocorosie - Jesus Loves Me (Le Maison De La Reve)

Cocorosie - Noah's Ark (Noah's Ark)

Egypt here we come...

Vanaf morgen zit ik een weekje op een boot op de Nijl. Een weekje zonder werk, regen, maar dus ook een weekje zonder internet...
Een weekje dus zonder stukjes mijnerzijds, maar dat overleven jullie wel. Ik zal aan jullie denken, als ik na een lange dag archeologie m'n eerste biertje consumeer aan de bar van Isaac op onze Loveboat.
Ondertussen kunnen jullie je dan vermaken met Spider (Jane Herships), een singer/songwriter uit New York. Laat je meevoeren met haar fluisterstem en wie weet beleef ook jij die Midnight On The Nile.

Spider - Midnight On The Nile (The Way To Bitter Lake)

I'm going to Egypt for a week, see you in a while...

Lloyd I'm Ready To Be Broken

Begin juni verschijnt het nieuwe album van Camera Obscura, genaamd Lets Get Out Of This Country. Afgaand op de eerste single, Lloyd I'm Ready To Be Broken, die officeel op 15 mei uit zal komen (maar reeds volop circuleert op het internet) zou deze plaat zomaar één van de mooiste muzikale omlijstingen voor de komende zomer (de zon komt echt, ik ben er van overtuigd) kunnen gaan zijn. Ik kan niet wachten...

Camera Obscura - Lloyd I'm Ready To Be Broken (Lets Get Out Of This Country)

Cover van de week: Emmylou Harris & Beck

Er bestaan meerdere tribute-cd's ten behoeve van de veel te jong gestorven Gram Parsons. De kwaliteit van een dergelijk project valt of staat natuurlijk bij het niveau van de mensen die er aan meewerken. Met Return Of The Grievous Angel: A Tribute To Gram Parsons zit het wel snor qua personele beztting. Emmylou Harris zelf verleende medewerking aan het project (en zingt ook op een aantal van de liedjes mee) en wordt bijgestaan door een aantal grootheden uit de countrymuziek, zoals Gillian Welch en Wilco. De mooiste vertolkingen op het album zijn naar mijn mening het duet van Harris met Beck (Sin City) en Elvis Costello's prachtige versie van het nummer Sleepless Nights.

Beck & Emmylou Harris - Sin City (Return Of The Grievous Angel: A Tribute To Gram Parsons)

Gram Parsons - Sin City (The Gilded Palace Of Sin)

Elvis Costello - Sleepless Nights (Return Of The Grievous Angel: A Tribute To Gram Parsons)

Gram Parsons - Sleepless Nights (Sleepless Nights)

Calexico (2)

Afgelopen vrijdag was ik één van de gelukkigen die in studio Desmet de door 3 voor 12 georganiseerde showcase van Calexico mocht bezoeken. Vooraf speelde de ‘angst’ dat wellicht alleen nummers van het (relatief rustige) nieuwe album Garden Ruin gespeeld zouden worden, waarop de Zuid-Amerikaanse invloeden van het gezelschap een veel minder prominente rol innemen, maar die angst blijkt geheel ongergrond.

Al snel blijkt dat de met het laatste album ingeslagen album richting live (vooralsnog?) geen gevolgen heeft. Tijdens het optreden schallen de trompetten als vanouds, niet alleen bij de oudere maar ook bij de nieuwe nummers. Met het optreden van ruim een uur tonen de heren van Calexico dat ze het spelen nog niet verleerd zijn en met hun opzwepende ritmes krijgen ze de kleine zaal dan ook zonder moeite in hun greep. Met een goed opgebouwde set van oudere en nieuwe liedjes zorgt Calexico ervoor dat mijn weekeinde met een glimlach begint...

Calexico - Minas De Cobra (The Black Light)

Beluister hier het concert van afgelopen vrijdag in Desmet.

Lieve Franse Meisjes (17)

Vandaag maar weer eens een greep uit de oude doos, en wat voor één! Caroline, echte naam Ginette Lemieux (dus waarom in godsnaam geen Ginette, wat toch stukken beter klinkt) scoorde in 1967 een hitje met het heerlijke nummer Le Jeu Du Téléphone. Verder dan één enkel album (Fleur De Papier) is ze in de muziek helaas niet gekomen. Als de rest van die plaat net zo lekker is als Le Jeu Du Téléphone is het doodzonde dat er geen vervolg is gekomen...

Caroline - Le Jeu Du Téléphone (Fleur De Papier)

Psapp

Psapp maakt naar eigen zeggen elektro-akoestische liedjes en naar mijn idee doen ze dat erg goed. Dat hun subtiele beats, klikjes en andere opvallende geluidjes live soms (geheel zonder hun schuld overigens) kunnen verdwijnen in de geluidsmix ondervond ik enige tijd geleden al bij het enige concert dat ik tot op heden van ze bezocht. Gelukkig heb je daar thuis op de bank, of onderweg met de oordoppen in, totaal geen last van, zodat de muziek van het Engels duo wel goed tot z'n recht kan komen.
Volgende maand verschijnt het nieuwe album van Psapp, genaamd The Only Thing I Ever Wanted, dat gezien de liedjes dat ik er nu al van gehoord heb weer niet tegen zal vallen. Tot mijn verrassing kwam ik er vandaag ook nog achter dat de begintune van de (overigens erg leuke) ziekenhuisserie Grey's Anatomy eveneens een werkstukje van Psapp betreft. Des te meer reden om iedere dinsdagavond voor de buis te hangen...

Psapp - Hi (The Only Thing I Ever Wanted)

Psapp - King Of You (The Only Thing I Ever Wanted)

Psapp - Cosy In The Rocket (Grey's Anatomy OST)

Cover van de week: Nina Gordon

Covers zijn het interessantst en ook vaak het leukst als ze sterk afwijken van de originele versie. Als je de tekst herkent en mee kan zingen, maar het liedje toch niet goed kan plaatsen. Een mooi voorbeeld van een dergelijke cover is Straight Outta Compton door Nina Gordon. Haar zoete versie van het nummer lijkt in niets meer op de boze gangsterrap van Ice Cube en zijn maten van NWA (Niggaz With Attitude).
Nog nooit iemand zo lief zulke gewelddadige dingen horen zeggen. Gordons eigen werk is overigens wat al te zoet en overgeproduceerd en derhalve niet interessant, maar deze cover mag er zijn:

Nina Gordon - Straight Outta Compton

NWA - Straight Outta Compton (Straight Outta Compton)