Elbow live in Desmet

Spijt had ik, spijt als haren op mijn hoofd dat ik afgelopen jaar niet naar het concert van Elbow in Tivoli was gegaan. Ze maakten het mooiste album van het jaar, maar luiheid belette mij naar de stad te fietsen om een kaartje te gaan kopen. Toen ik uiteindelijk wel zover was, was het concert natuurlijk uitverkocht. God straft onmiddellijk. Gelukkig bleek Hij ook barmhartig, want er kwam deze week een herkansing. En wat voor één! In het intieme Desmet verzorgden de heren uit Manchester gisteravond een akoestisch optreden voor 3voor12 en ik was één van de weinige gelukkigen die er bij mocht zijn. Het geluid was zoals altijd in Desmet weer kraakhelder en Guy Garvey en consorten hadden er duidelijk zin in. Bijgestaan door een vrouwelijk strijkkwartet speelden ze een gevarieerde set met opvallend weinig nummers van hun laatste plaat. Toen na een dik uur het optreden was afgelopen kon worden teruggekeken op een bijzondere avond vol wonderschone muziek, flauwe moppen en natuurlijk ook weer gezwaai met vlaggetjes (zie de foto's van Niels en Storm). Mensen die er niet bij konden zijn (en dat waren er vele, het concert was binnen 8 (!) seconden uitverkocht) kunnen thuis op de bank genieten van het nieuwe live album dat de band opnam met het BBC orkest en koor:

Elbow - One Day Like This (Live at Abbey Road)

Cover van de week: Tracey Thorn & Jens Lekman

Merge Records bestaat 20 jaar en dat wordt gevierd met een album vol covers met de titel SCORE! 20 Years of Merge Records: THE COVERS!. Aansprekende namens als Okkervil River, Ryan Adams en Broken Social Scene leverden een bijdrage. Het mooiste nummer op de plaat is echter een duet van Tracey Thorn (Everything But The Girl) en Jens Lekman:

Tracey Thorn & Jens Lekman - Yeah! Oh, Yeah! (Magnetic Fields Cover) (SCORE! 20 Years of Merge Records: THE COVERS!)

God Help The Girl

Degenen die mij kennen of dit weblog regelmatig bezoeken weten dat The Decemberists en Belle & Sebastian tot mijn favorieten kunnen worden beschouwd. Een nieuw album van deze bands blijft dan ook altijd iets om naar uit te kijken. Toevalligerwijs komen beide dit jaar met een conceptalbum. Waar de één met het sprookje The Hazards Of Love gigantisch de bocht uit vliegt (ik wil het er niet over hebben!) komt de ander met een album vol dames en mooie liedjes die eigenlijk bedoeld waren voor een film/musical. Stuart Murdoch is nog steeds bezig met aanpassingen aan het filmscript, maar vond de liedjes al zo geslaagd dat ze alvast als album worden uitgebracht. Inmiddels heb ik de helft van de plaat gehoord en Murdoch had groot gelijk. Hij heeft er vijf jaar aan gewerkt en het resultaat is te mooi om nog langer te laten liggen. Over een maand in de platenzaak, nu al een mooie single gezongen door de engelachtige Catherine Ireton:

God Help The Girl - Come Monday Night (God Help The Girl)

Cover van de week: Feist & The Constantines

Deze week ontving Dolly Parton een eredocoraat van de universiteit van Tennessee, de cover van de week moest dus wel een liedje van Dr. Dolly zijn. Gelukkig had ik nog een heel mooie exemplaar liggen. Of eigenlijk een liedje van Kenny Rogers en Dolly Parton samen. Of nog eigenlijker een liedje van de gebroeders Gibb, eigenlijk bekend als The Bee Gees. En dat dan prachtig gezongen door Feist & The Constantines. Wat wil je eigenlijk nog meer?

Feist & The Constantines - Islands In The Stream (Dolly Parton & Kenny Rogers Cover)

En bekijk hier het origineel van Dolly Parton & Kenny Rogers

Eli 'Paperboy' Reed live in Tivoli

Met muzikale vorming kan je niet vroeg genoeg beginnen. Onlangs werd me door een malloot met 5 joints achter z'n kiezen op een feestje meerdere keren aangeraden ons ongeboren kind vooral death metal te laten horen, zodat het na de geboorte ook een voorkeur voor dit genre zou hebben. Helaas heb ik geen death metal in de kast staan en heb ik geen plannen om binnenkort een concert van Amon Amarth te bezoeken, dus zal ons kind hopelijk een andere voorkeur ontwikkelen.

Het eerste concert dat hij/zij bezocht was dat van Ron Sexsmith, waarna er nog een behoorlijk aantal volgden. Inmiddels moet hij/zij in ieder geval al een echte fan zijn van Eli 'Paperboy' Reed, want daarvan werden het afgelopen jaar al twee optredens bezocht. De bleekscheet van begin twintig weet ook vorige week maandag Tivoli de Helling omver te blazen met zijn krachtige stem. Anderhalf uur lang een heerlijk warm bad vol ouderwetse soulnummers. In november in de dampende oude zaal van de Melkweg was het allemaal wat rauwer, maar ook vanavond staan we weer te genieten van Reed met zijn vetkuif en zijn uitstekend ingespeelde band The True Loves. Vernieuwend is het niet, maar wat geeft het als het zo aanstekelijk en swingend wordt gespeeld.

Eli 'Paperboy' Reed - Take My Love With You (Roll With You)