Zaterdag naar Amsterdam gereden voor een muzikaal avondje in de Melkweg. Vorige maand was ik nog aan het twijfelen welk concert ik die avond zou gaan bezoeken: Ladytron of toch Ron Sexsmith? Aangezien ik Ladytron al meerdere malen had gezien en Sexsmith nog nooit, terwijl hij me op plaat steeds weer weet te ontroeren, werd het uiteindelijk toch de Canadees. Bij aankomst bij de ingang van de Melkweg blijkt dat onze keuze er toe leidt dat we aan moeten sluiten bij de rij oude mannen, terwijl de andere ingang bevolkt wordt door übercoole jongeren. Voorprogramma Madison Violet is me veel te gladjes, maar wanneer Sexsmith zelf het podium betreedt met zijn twee begeleiders blijkt al snel dat we de juiste keuze hebben gemaakt. Wat heeft de man toch een prachtige stem en nog prachtiger liederen. Hoogtepunten? Brandy Alexander, Strawberry Blonde, Secret Heart: eigenlijk te veel om op te noemen. Het mooiste bewaart Sexsmith echter tot het laatst: als hij het podium wil verlaten schudt hij de hand van een fan, die hem een nummer influistert. Sexsmith aarzelt geen moment, speelt (alleen achtergebleven op het podium) Pretty Little Cemetry en brengt de avond terug tot haar ware essentie: man met gitaar op podium versus man met biertje in de zaal. Uitkomst? Emotionele knock-out door de man met gitaar.Ron Sexsmith - Brandy Alexander (Exit Strategy Soul)
Op youtube vond ik een opname van Pretty Little Cemetry van afgelopen zaterdag. Feist heeft op haar laatste album trouwens ook een mooie versie van Brandy Alexander staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten