Geheel onverwachts stond ik afgelopen donderdag ineens tussen een grotendeels in zwarte kledij gehuld publiek, dat een hele andere reden had om naar Paradiso te komen dan wij. Ons hoofdgerecht van de avond, Ladytron, was voor de rest van het publiek namelijk vooral een licht bijgerechtje voor het zwaarder verteerbare Nine Inch Nails.
Ladytron had voor een licht bijgerechtje een behoorlijk zwaar aangezet geluid, waardoor alle subtiliteiten van met name de wat oudere nummers verdwenen in een muur van geluid. De liedjes van laatsteling Witching Hour (alweer uit 2005, hoog tijd voor een nieuwe plaat dus) bleven beter overeind, uiteindelijk resulterend in het beste nummer van de avond Destroy Everything We Touch. Al met al een aardig optreden dat erg vermakelijk was, maar niet op kan boksen tegen een eerder optreden dat we van Ladytron zagen ten tijde van hun debuut 604.
Vermakelijk was ook hetgeen daarna volgde. Ik wilde nu ook weer niet vertrekken zonder één nummertje van NIN gehoord te hebben, dus nog wat blijven hangen. De nummers die we van Trent Reznor en kornuiten voorgeschoteld kregen waren behoorlijk goed, hoewel ik het genre al lang geleden afgezworen heb. Nog mooier was de totale devotie van het publiek. Op internet las ik al ergens dat een fan het als een religieuze geburtenis had ervaren en gezien de blik in de ogen van een heleboel mensen in de zaal denk ik niet dat hij de enige is geweest.
Toen we het na een nummer of vier wel weer gehad hadden was de blik op het gezicht van de dame van de garderobe ook erg vermakelijk. "Gaan jullie nu al naar huis, en hebben jullie daar meer dan € 40,- voor betaald?" Prijsloos....
Ladytron - He Took Her To A Movie (604)
Ladytron - Destroy Everything You Touch (Witching Hour)
1 opmerking:
check je gmail
Een reactie posten