Ik ben moe, ontzettend moe....
Werken, werken en nog eens werken, waarna ik in bed in gedachten nog even lekker doorga.
En dat hoofd dat blijft maar werken, werken, werken...
Het werkt daar rond en nergens naartoe...
Zo moe, zo moe, zo moe!
Te moe om thuis nog iets te kunnen doen, te moe om vrolijk te kunnen zijn...
En dat hoofd dat blijft maar malen, malen, malen...
Het maalt daar rond en nergens naartoe...
Zo moe, zo moe, zo moe!
Met als gevolg een afgepeigerde kop, een fysieke gesteldheid van een bejaarde en gek genoeg kan ik dan juist daardoor óók weer niet goed slapen. Alsof je lichaam niet meer kan onstpannen: te moe...
En dat lijf dat wil maar slapen, slapen, slapen...
Maar dat is totaal vergeten hoe...
Zo moe, zo moe, zo moe!
Zelden een lied gehoord dat mijn huidige toestand zo minutieus weergeeft en dan ook nog door zó'n geweldige zanger:
Bram Vermeulen - Zo Moe (Vrije Tijd)
2 opmerkingen:
En hoe lang had je dit gedacht vol te houden broertje...?
In ieder geval nog een week, na een weekje slapen in Mexico kijken we wel weer verder...
Een reactie posten