Een avond zittend doorbrengen met het kijken naar twee mannen die ver weg op een podium, zittend op krukken, liedjes over zelfmoord en depressies ten gehore brengen klinkt niet als een topavond. Degenen die er aanwezig waren zullen dit echter bestrijden. Want ook al hebben we Eels allemaal al tig keer zien optreden, het blijven bijzondere avonden waarop voortdurend met verve wordt gebalanceerd op de dunne lijn tussen lach en traan.Door de opbouw van het programma, de keuze van de liedjes en de gesproken teksten werd gisteravond de nadruk gelegd op het persoonlijke (familie)leven van voorman E. De avond begint met een documentaire waarin E op zoek gaat naar de nalatenschap van zijn vader: de natuurkundige Hugh Everett die beroemd is geworden met zijn meerwereldentheorie, maar naast een briljant wetenschapper een beroerd familieman blijkt te zijn. Het feit dat je door deze documentaire en de famieliekiekjes die daarin worden vertoond (visueel) bekend wordt met de hoofdpersonen uit de zwaarmoedige liedjes die later ten gehore worden gebracht, maakt diezelfe liedjes extra beladen. Ook wanneer enig bandlid "The Chat" halverwege het concert een stukje uit de autobiografie van E voorleest, zorgt dit ervoor dat je nog meer betrokken wordt bij de zwartgallige teksten van de liedjes die volgen. Een grappige anekdote over de geest van E's door zelfmoord overleden zus wordt gevolgd door Last Stop This Town. Probeer dan de brok in je keel maar eens weg te slikken...
Niet gespeeld gisteravond, maar wel al jaren één van mijn favoriete Eels liedjes. Het op de verzameling b-kantjes en rariteiten (Useless Trinkets) verschenen Manchester Girl:
Eels - Manchester Girl (Useless Trinkets)
4 opmerkingen:
Manchester Girl stond ook al in deze versie, in '97 op een bonus-cd bij Beautiful Freak.
Het staat ook (in een mindere versie) op E's laatste solo-album Broken Toy Shop! :)
dus. :P
Wat leuk om te lezen dat iemand mijn favoriet deelt: ik hoopte heel erg dat hij Manchester Girl aan het einde toch nog zou spelen. Naast de alsoverheersende hardheid van het geluid de enige (minimale) teleurstelling van een tot mijn grote opluchting bevredigende avond.
@Ludo: Die bonus-cd bij Beautiful Freak heb ik en daar ken ik het nummer dan ook van. Had die cd echter al heel lang niet meer geluisterd en was dus weer blij verrast toen deze versie op Useless Trinkets voorbij kwam.
@Sabine: Het geluid stond zeker hard ja, wanneer alles gaat kraken is er iets mis...
Heb E trouwens nog nooit Manchester Girl live horen spelen, terwijl ik toch al heel wat concerten bezocht heb de laatste jaren.
Een reactie posten