Het nieuwe album van Johan, THX JHN, werd in de vaderlandse muziekpers onthaald als redding van de Nederlandse popmuziek. Bij de eerste luisterbeurt van het album kreeg ik echter al snel het gevoel dat ik naar een grijsgedraaid cassettebandje aan het luisteren was. In geen tijden heb ik zo’n slecht geproduceerd album gehoord, echt doffe ellende, waardoor ik zo enorm geïrriteerd raakte dat ik ook de liedjes niet meer echt beluisterd heb en het album gelijk op de “vergeet”-stapel verdween.Deze week kreeg THX JHN een tweede kans en blijken er weldegelijk mooie liedjes op te staan, met single Oceans als uitschieter. Een beetje Beatles, wat REM, een vleugje Byrds, maar vooral heel herkenbaar Johan. Helaas blijft het jammer dat mijn Ipod nu weer net zo klinkt als mijn Philips Moving Sound dat halverwege de jaren tachtig deed. Of moet ik de heren van Johan juist dankbaar zijn voor deze nostaligische kwaliteit en de cd koesteren zoals ik dat met mijn eerste Philips deed?
Johan - Oceans (THX JHN)
1 opmerking:
Ik ken t gevoel, het gitaargeluid wordt na verloop van tijd veel te schel om het hele album achter elkaar te kunnen luisteren. Maar gdvrdmme wat een geweldige liedjes zijn 't. Rustig tot je nemen, dat lijkt het credo.
Een reactie posten