Lieve Franse Meisjes

Sinds enige jaren heb ik een (ontembare) voorliefde voor muziek van Franse meisjes. Dat ik in deze liefde niet alleen sta, blijkt onder andere uit Filles Sourires, een website geheel gewijd aan de Franstalige meiskes.

Het ultieme voorbeeld van de mooie voortvloeisels uit de franse (feminiene) muziekcultuur, is naar mijn mening toch wel Coralie Clément. Haar eerste, door haar broer Benjamin Biolay (over wie later meer) geproduceerde, album Salle des pas perdus (2001) bevat werkelijk geen enkel slecht nummer en blijft ook nu, jaren later, een schijfje dat erg veel tijd in mijn cd-speler doorbrengt.
Opvolger Bye bye beauté (2005) toont een wat stevigere kant van de française, zonder dat enig geweld wordt gedaan aan haar wat hese, timide stemgeluid. Hoewel het hoge niveau van de eerste plaat helaas niet gehaald wordt, en het even duurde voor ik aan de nieuw ingeslagen weg gewend was, beluister ik ook deze plaat maar al te graag.

Ik kan niet wachten tot monsieur Biolay weer voldoende liedjes heeft gefabriceerd om zijn zusje een nieuw plaatje uit te kunnen laten brengen....

Coralie Clement - Salle des pas perdus (Salle des pas perdus)

Coralie Clément - L'ombre et la lumière (Salle des pas perdus)