Deze week stonden we twee keer in Paradiso, dinsdag bij Woodpigeon, vrijdag bij het liefste meisje uit de popmuziek: Emiliana Torrini. Zelden zo'n lieflijke verschijning op een podium gezien. Vier jaar geleden natuurlijk ook al, toen in de kleinere bovenzaal, maar nu dus in een bomvolle grote zaal. Haar ster is immers rijzende door op de proppen te komen met al weer het derde wonderschone album op rij. Waar het concert ten tijde van Fisherman´s Woman erg mooi was, maar af en toe wel wat pit kon gebruiken, zorgen de up-tempo liedjes van Me And Armini voor de boost die het concert dit keer helemaal onvergetelijk maken. Het ene moment staat iedereen met een brok in de keel te luisteren naar een prachtig liefdeslied, het volgende moment stuiter je vrolijk mee op Jungle Drum. En dat dus onderbroken door de schattige annekdotes van de IJslandse. Nimmer heb ik een zangers zo lief horen vragen of de zaal misschien wat stiller kan zijn, haar shus! werd een schattig sjoesss. Nu maar hopen dat we niet weer zo lang op een nieuw album hoeven wachten. Ik kan namelijk niet wachten haar weer te zien!Emiliana Torrini - Jungle Drum (Me And Armini)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten