Ieder jaar is er wel een bandje dat je beschouwt al ontdekking van het jaar. In 2007 was dat Pelle Carlberg, in 2008 Woodpigeon. Carlberg zag ik tot op heden helaas nimmer live, afgelopen dinsdag was Woodpigeon gelukkig wel aan de beurt. De Canadezen hebben met hun optreden slechts een halve (kleine) zaal van Paradiso weten te vullen, maar weten desondanks een mooie avond te verzorgen. Een drummer is niet meegekomen en tijdens het optreden blijkt al snel waar dit door veroorzaakt wordt. Het gezelschap blijkt namelijk niet te beschikken over een tourbus en beweegt zich derhalve door Europa per trein. Ook zonder drumstel zal dat nog heel wat gesjouw hebben opgeleverd, gezien het feit dat het zeskoppig gezelschap heel wat instrumenten (denk cello en meerdere elektrische piano's) met zich mee moest dragen. Los van de logistiek moet gezegd worden dat ze een puik optreden verzorgen. De lieflijke liedjes worden met verve gebracht, al wordt het nooit zo mooi als op plaat. Toch beklijft het gevoel van mijn jaarlijst: "Indiepop zoals indiepop hoort te klinken. Een veelbelovende band voor de toekomst!" Na afloop pikken we nog een aantal nummertjes mee van funklegendes Tower Of Power, een groter contrast (zowel qua muziek als qua bezoekersaantal) is bijna niet denkbaar.Woodpigeon - Knock Knock (Treasury Library Canada)
Woodpigeon - Oberkampf (Houndstooth Europa EP)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten