Er zijn een hoop mensen die tegen mij over The Shins beginnen. Iedereen lijkt van mening te zijn dat ik hun muziek (gezien mijn overige muzieksmaak) wel fantastisch moét vinden. En echt, ik heb het heus geprobeerd, meerdere keren zelfs, maar ik hoor het niet. Begrijp me niet verkeerd, hun muziek is niet slecht, het doet me alleen totaal niets...Zaterdag vroeg iemand me of ik zin had om naar het concert van The Shins in Paradiso te gaan. Op mijn afwijzing werd wederom verbaasd gereageerd, dus heb ik hun laatste cd nog maar een keertje beluisterd, wederom met een negatief resultaat. Diezelfde avond vond ik in mijn archieven nog wel een mooie cover van een Neil Young liedje. Dat doet me dan wél weer wat:
The Shins - Harvest (Neil Young Cover)
1 opmerking:
used to play this song to my girlfriends when i was fifteen, but i didn't sound so mama's-boy-doing-ol'-Neil-at-the-campfire-like. that one's truly third-rate, and the shins are the true epitome of indie culture: boring, unoriginal, paralyzed.
Een reactie posten